فروشگاه موبایل رحیمی

تبریز، یکی از شهرهای تاریخی و مهم ایران، در دوره‌های مختلف تاریخ به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش در مسیرهای تجاری و فرهنگی، نقش کلیدی‌ای ایفا کرده است. در دوران امپراطوری روم، تبریز که به نام "تَیْبْریس" (TaybRiz) شناخته می‌شد، به عنوان یک مرکز مهم تجاری و نظامی مطرح بود. نام "تیبریس" احتمالاً از واژه‌های باستانی منطقه نشأت گرفته است. این شهر با گذشت زمان تحت تأثیر فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف قرار گرفته است. برخی محققان اعتقاد دارند که این نام ممکن است ارتباطاتی با واژه‌ی "آب" یا "رودخانه" داشته باشد که اشاره به موقعیت جغرافیایی آن دارد. تبریز در شمال غرب ایران و در دامنه‌های رشته کوه زاگرس واقع شده است. این شهر همواره نقطه‌ای حیاتی برای ارتباطات فرهنگی و اقتصادی بین تمدن‌ها بوده است؛ زیرا بر سر راه کاروان‌هایی قرار داشت که از خاورمیانه به سمت اروپا سفر می‌کردند. در دوران امپراطوری روم، تبریز بخشی از شبکه بزرگ تجارت جهانی بود. کالاهایی مانند ابریشم، ادویه‌جات و مصنوعات دستی از طریق این شهر منتقل می‌شدند. تبریز همچنین مکانی برای مبادله فرهنگی میان اقوام مختلف بود.

قبل از میلاد مسیح، شهر تبریز در متون یونانی به عنوان "تابیرنا" (Taverna) ثبت شده بود. این نام برخی منابع یونانی راجع به شهر تبریز در دوره هخامنشیان و آشوریان اشاره کرده است. همچنین، در برخی متون یونانی دیگر، شهر به عنوان "تاباریس" (Tabaris) نیز ذکر شده است.

در متون یونانی، شهر تبریز به عنوان "تاباریس" در کتاب "دیودوروس سیکلوس" (Diodorus Siculus) یاد شده است. این کتاب یک تاریخچه جامع از دستاوردهای تمدن‌های یونان و رومی است و در قرن اول پیش از میلاد نوشته شده است. در بخشی از این کتاب، دیودوروس سیکلوس به توصیف شهر تبریز به عنوان تاباریس می‌پردازد.

دیودوروس سیلیکوس یک تاریخ‌نگار و جغرافیدان یونانی بود که در قرن اول پیش از میلاد فعالیت می‌کرد. او در آثار خود بسیاری از شهرها و مناطق را به تفصیل توصیف کرده است.

شهر تبریز در متون ساسانی پس از میلاد به صورت "تبرستان" یا "تبریزتیستان" ذکر شده است. این نام در برخی متون باستانی و ادبیات ساسانی یافت می‌شود، اما لازم به ذکر است که متون ساسانی معمولاً به زبان پهلوی نوشته می‌شدند و دقیقاً تاریخ نگارش این نام در این متون قابل تعیین نیست.

همچنین در متون پهلوی، نام شهر تبریز به عنوان "تیزارباگ" یا "تیزراباد" ذکر شده است. این نام‌ها در بعضی از متون پهلوی قدیمی به عنوان نام شهر تبریز استفاده می‌شود.

برای مثال، نام شهر تبریز در متون پهلوی در کتاب "بوستان‌ساد" یا "Bundahishn" ذکر شده است. بوستان‌ساد یکی از متون مهم و به منظور تبیین افسانه‌های زرتشتی نوشته شده در زبان پهلوی است.

Bundahishn (بندۀشن) یک کتاب مقدس است که در ایران باستان نوشته شده است. بندۀشن، به معنای "اصول ایجاد" می‌باشد و یکی از مهم‌ترین منابع دین زرتشتی است. این کتاب دربارهٔ خلقت جهان، تاریخ و آغاز زمان، شیاطین و جن، پادشاهان افسانه‌ای و مباحث دیگر از جمله اعتقادات زرتشتیان به حیات بعد از مرگ، جهنم و بهشت و قوانین اجتماعی است.

بندۀشن به زبان پهلوی نوشته شده است که زبانی ایرانی باستانی است و متن اصلی آن به حدود قرن هفتم میلادی برمی‌گردد. البته، نسخه‌هایی از این کتاب به زبان فارسی وجود دارد که در دورهٔ اسلامی ترجمه شده است.

نویسندهٔ بندۀشن نامشخص است و تاریخ نگارش دقیق آن نیز مشخص نیست. اما برخی منابع آن را به دورهٔ ساسانیان (حدود قرن پنجم تا هفتم میلادی) تعلق می‌دهند.

بندۀشن یکی از مهم‌ترین منابع برای درک اعتقادات و اسطوره‌های زرتشتیان است و تأثیر زیادی بر روی فرهنگ و ادبیات ایرانی داشته است.

زبیده، همسر هارون الرشید، یکی از شخصیت‌های تاریخی مهم در دوره عباسیان است. بر اساس برخی روایت‌ها، او در تأسیس و توسعه شهر تبریز نقش داشته است. گفته می‌شود که او برای زیباسازی و توسعه این شهر تلاش کرده و در نامگذاری آن نیز تأثیرگذار بوده است. به هر حال، تاریخ دقیق و جزئیات این نقش ممکن است متفاوت باشد و نیاز به بررسی بیشتر منابع تاریخی دارد. زبیده زن هارون الرشید، در سفری به این شهر مریض میشود و با استراحت در هوای خنک و لطیف آن بهبود می یابد.

البته برای راستی آزمایی این ادعا و کمی جستجو در منابع تاریخی، نتیجه کاملا بر عکسی به دست می آید. اینکه در منابع تاریخی بعد از ورود اسلام به ایران، یعنی در حدود ۱۵۰ سال قبل از تولد زبیده بنت جعفر، نام تبریز بارها یاد شده است. پس این نظر مردود می‌باشد.